Purwaning sesanggeman
Sampun sawatawis wekdal lampah sujud puniko katindakaken dening Pak Arjo lan poro mitro karuhipun ingkang raket. Mboten wonten ingkang angraosaken sayah agengipun sakit ing salebeting anindakaken lampah sujud puniko. Malah kados-kados sadoyo raos lungkrah, linu-linu lan sapanunggilipun sami nebih. Poro mitra tansoyo kathah ingkang sami tumut anglampahi sujud puniko. Saged kasebat naminipun , upami Pak Reso Kasirin (juragan kain batik) ingkang cekap gesangipun nanging mboten kagungan putra/putri, Pak Darmo (ipenipun Pak Soma Giman), Pak Danu Miharjo, mantri guru Sekolah Dasar, Pak Jumadi, sopir angkutan barang, Pak sersan Diman, keponakanipun Pak Kemi, lan sanesipun ingkang dereng kulo sebataken awit dening kirang anggen kulo nampi sumber katerangan ing bab puniko. Sadoyo sami angraosaken raos ingkang anemtremaken sariro. Mboten namung puniko, kathah ingkang pratela bilih naliko anglampahi sujud, sami angraosaken yen to swasono alam ewah. Kadosdene sujud ing panggenan ingkang asri lan ngelam-lami. Sanadyan sujud ing dalemipun piyambak, nembe sedakep lan soca kaeremaken, saged sumerep yen gantos alam. Kados sujud ing panggenan prabeda. Miturut pamawasipun Pak Kemi, puniko anandakaken yen kajangkung. Sasampunipun Pak Sri sedo, raos makaten puniko langka, utawi saged angraosaken yen to kanti sujud ingkang manteng saestu.
Wahyu racut.
12 Februari 1953
Dalu puniko, kathah ingkang sami sujud ing griyanipun Pak ArjoSopuro. Sasampunipun sami sujud, Pak Arjo paring piweling supados mbenjing sami dateng ing ngriki malih, awit bade tampi ajaran enggal.
Tanggal 13 Februari 1953.
Enjing puniko, wonten Pak Kemi, Pak Joyojaimun, Pak Somagiman, Pak Darmo, Pak Reso Kasirin ingkang sami kempal rembagan ing griyanipun Pak Arjo Sopuro. Ing watawis jam 10.00 enjing, ing tengah-tengah sami rembagan puniko, ujug-ujug Pak Arjo angendeg rembagan, lajeng wicanten kanti ceta: "Kanca-kanca, delengen. Iki aku arep mati, podo amat-amatana". Sadaya sami bingung lan deg-degan. Pak Kemi ngudaraos "Piye yen mati tenan".Salajengipun Pak Arjo mapan anggletak ngujung mangetan. Asta kekalih katumpangaken ing jaja, pucuking driji asta kanan anutup driji kering ing panggenan "CO" Ampeyan kekalihipun tumempel rapet. Patrap makaten kadosdene tetiyang ingkang sami pejah. Sareng katengga sawatawis, antawis saprapat jam, para mitra tansaya bingungipun. Salajengipun sami anggrayang badanipun, anempelaken talingan ing jaja. Mboten karaos ambeganipun. Wonten ugi ingkang ingkang ameteki sukunipun. Karaos mboten wonten tanda-tanda gesang. Ing salebeting bingung puniko, akhiripun lajeng sami pasrah. Yen sampun pestinipun, digedongono, dikuncenono wong mati mongso wurungo. Sareng sampun sawatawis, alon-alon astanipun ebah. Adamel bingahing para mitra ingkang sami angamat-amati. Dangu-dangu suku lan badanipun ugi ebah. Lajeng melai lenggah pungun pungun. Para mitranipun nembe rumaos lega. Ical raos was lan kuwatos ing sanubarinipun. Sareng sampun sawatawis wekdal, Pak Arjo angucap "RACUT". Tembung racut puniko kaucapaken tanpa kanyana nyana. Ing salajengipun Pak Arjo nembe anyariyosaken yen piyambakipun angalami lelampahan ingkang kasebat racut. Ing salebeting racut puniko Pak Arjo sumerep wadagipun gumletak ing jogan kaadep para mitranipun. Salajengipun rumaos malebet ing panggenan ingkang asri lan ngelam elami. Raosipun, mboten wonten ing jagad puniko ingkang anyameni. Ugi mboten saged anggambaraken asrining panggenan puniko, saking asri lan ngelam elami. Salajengipun lajeng malebet ing panggenan kados pangimanan lan sujud ing ngriku. Sasampunipun puniko lajeng kapanggih wewayangan kados dene Raja nanging mboten kadugi pamawasipun awit dene saking mencorong sinaripun anglangkungi sayuto baskoro. Ing ngriku Pak Arjo rumaos dipun bopong lajeng kabekto dateng panggenan ingkang katingal wonten sumur kalih. Ing pangertosanipun puniko sumur Jalatundo lan sumur Gumuling. Sarampunging aningali lajeng rumaos dipun paringi keris pusoko. Ingkang satunggal adapur Nogososro, satunggalipun malih adapur Bendo Segodo. Paripurno lajeng rumaos wangsul. Ing margi rumaos kaetutaken dening lintang ageng, ngantos lan badaripun.
Puniko lampah racut kapisan ingkang anggawokaken.
Salajengipun, para mitranipun sami kaaturan anyobi lampah puniko.
Sasampuning sujud, katambahan sasujudan malih, ucapanipun : "Hyang Moho Suci sowan Hyang Moho Kuwoso". Lajeng mapan tileman kados patrap ing nginggil.
Kathah ingkang anekseni lan sami angraosaken lampah puniko , racut, utawi pejah ing salebeting gesang. Naliko racut, mireng sadaya kahanan ing panggenan ngriku, nanging mboten kapaelu. Sami dene kapanggih Raja ingkang ambalerengi, ananging lajeng wangsul badar. Pak Arjo ameling, bilih racut puniko lampah ingkang remit sanget. Kedah resik lahir batos, nembe saged kaleksanan. Dene para mitro sapuniko sami saged ngracut awit dene nembe kajangkung.
Nuwun para maos, puniko ingkang kawastanan wahyu racut. Anglampahi pejah ing salebeting gesang. Bilih bade anindakaken, amiliho wekdal ingkang omber, awit mboten saged karana kasesa. Ugi panggenanipun ingkang tentrem, tebih lan karameyan. Sokur wonten tetiyang ingkang anjagi lan angawat-awati, supados mboten wonten ingkang angganggu.
Catetan: blog puniko mawi label :
boso, budi, darma, darmo, Gutomo, Hyang, jawi, jowo, Kuwasa, Kuwoso, lelampahan, Maha, sapta, sapto, Sri, wahyu, warga, wargo, Widhi
